Γυναίκα ασθενής με χρόνιες ουρολοιμώξεις, έμαθε να ζει με αυτό και να ψάχνει συνεχώς για το τι της συμβαίνει. Έπειτα από αρκετούς γιατρούς και ειδικότητες, από απαντήσεις που έμοιαζαν με την αρχική “δεν έχεις τίποτα, στο κεφάλι σου είναι όλα”, και εξετάσεις που τελικά δεν ήταν οι κατάλληλες, η ασθενής έμαθε να ζει με αυτό, να το ψάχνει όλο και περισσότερο και να μιλά για την διάμεση κυστίτιδα.
«Από τα 16 είχα απανωτές μολύνσεις στην oυρoδόχo κύστη και υπέφερα, αλλά οι γιατροί έλεγαν ότι ο πόνος είναι στο μυαλό μου»
Έπειτα από διαδοχικές λανθασμένες διαγνώσεις χρόνων, μία κοπέλα ανακάλυψε την πάθηση που έχει στην ουροδόχο κύστη και της προκαλούσε διάφορα προβλήματα.
«Όλα ξεκίνησαν στην ηλικία των 16 ετών. Είχα απανωτές λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, οι οποίες προκαλούνται από βακτήρια, συνήθως από E.coli. Έπαιρνα μια τριήμερη αγωγή αντιβιοτικών και αυτό ήταν. Τις περισσότερες φορές το πρόβλημα λυνόταν με τα αντιβιοτικά, αλλά μερικές φορές επέστρεφε πιο έντονο και ήμουν απελπισμένη να βρω κάποιες απαντήσεις. Ο γιατρός μου δεν πίστευε ότι είχα υποστεί 4 ή 5 μολύνσεις μέσα σε διάστημα 8 μηνών, καθώς έπρεπε να ζητήσω επείγουσα περίθαλψη σε πολλές περιπτώσεις.
Πόνοι και λανθασμένες διαγνώσεις
Σχεδόν ένα χρόνο μετά την πρώτη μου σοβαρή ουρολοίμωξη (όχι αυτές που είχα ως παιδί) έκανα νεφρικό υπερηχογράφημα. Ευτυχώς, όλα ήταν φυσιολογικά, εκτός από το αριστερό μου νεφρό που ήταν ελαφρώς μεγαλύτερο, αλλά αυτό δεν μας απασχολεί. Ο γιατρός μού είπε ότι φταίει η ερωτική επαφή με τον φίλο μου. Σκέφτηκα σίγουρα ότι δεν είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο συμβαίνει όλο αυτό. Αρκετά δίκαιο, η ερωτική επαφή μπορεί να είναι μια αιτία, αλλά τι να έκανα; Δεν θα έκανα ποτέ ξανά για το υπόλοιπο της ζωής μου; Ήμουν λίγο χαμένη.
Με έστειλαν στο τμήμα ουρολογίας. Υποβλήθηκα σε δύο αξονικές τομογραφίες για τυχόν πέτρες στα νεφρά, αλλά όλα ήταν καλά. Είχα κι άλλες ουρολοιμώξεις αλλά αυτή τη φορά ο πόνος ήταν ανυπόφορος. Πήγα σε νέο γιατρό, που με έστειλε για εξετάσεις αίματος, με παρέπεμψε σε γυναικολόγο σε άλλο νοσοκομείο.
Αυτός ο γυναικολόγος δεν ήθελε να ασχοληθεί μαζί μου και με πέρασε στην ουρογυναικολογία.
Ένιωσα άχρηστη να πηγαίνω από τμήμα σε τμήμα, όμως κανείς δεν ήθελε να ασχοληθεί μαζί μου.
Ωστόσο, ένα ραντεβού άλλαξε τη ζωή μου. Μια γυναίκα ουρογυναικολόγος άρχισε να μου κάνει διαφορετικές ερωτήσεις που κανένας άλλος δεν μου είχε κάνει.
Πρόβλημα με την ουροδόχο κύστη.
Η γιατρός ρώτησε την ασθενή, αν είχε ποτέ εσωτερική εξέταση. Αν είχε κάνει κυστεοσκόπηση. Οι απαντήσεις ήταν αρνητικές καθώς ποτέ κανείς δεν θεώρησε σωστό να προχωρήσει σε μια εξέταση παραπάνω.
Ήταν το πρώτο άτομο που ανέφερε τη διάμεση κυστίτιδα.
Πραγματοποιήθηκε κυστεοσκόπηση (κάμερα στην ουροδόχο κύστη) όπου δεν διαπιστώθηκε κανένα σημάδι λοίμωξης, αλλά πρώιμα σημάδια υπερδραστηριότητας της ουροδόχου κύστης που προκαλεί παράξενες γραμμές στα τείχη της ουροδόχου κύστης. Είναι κάτι που δεν εμφανίζεται στην ηλικία των 20, κάτι που η συγκεκριμένη ασθενής, το είχε και μάλιστα είχε 5. Με την εξέταση βρέθηκαν επίσης θρόμβους αίματος στην ουροδόχο κύστη, πιθανολογώντας μολύνσεις.
Η διάμεση κυστίτιδα είναι μια χρόνια κατάσταση της ουροδόχου κύστης, που κάνει τους ασθενείς να υποφέρουν από συμπτώματα παρόμοια με αυτά της ουρολοίμωξης. Είναι μια πάθηση που δεν διαπιστώνεται εύκολα και είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί χωρίς θεραπεία.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν κάψιμο κατά την ούρηση, ευερεθιστότητα, πόνο στην ουροδόχο κύστη όταν είναι γεμάτη, και συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα.
Αλλαγές στον τρόπο ζωής
Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής και τη διατροφή είναι μια μεγάλη βοήθεια για ασθενείς με διάμεση κυστίτιδα. Για παράδειγμα, τα εσπεριδοειδή, η καφεΐνη, το αλκοόλ και τα πικάντικα τρόφιμα είναι όλα εκτός τώρα, καθώς αποτελούν αιτία για πιθανή έξαρση. Η συγκεκριμένη λαμβάνει πρεγκαμπαλίνη για τη νευρική βλάβη που έχει υποστεί στην αριστερή πλευρά καθώς και για την εξάλειψη των πόνων.
«Καταφύγιο» στα κοινωνικά δίκτυα
Μέσα από όλη την ταλαιπωρία που βίωσε και εξακολουθεί να βιώνει, δημιούργησε ένα blog έτσι ώστε και για να μπορεί να μοιραστει τις ιστορίες και τα βιώματα της έως και σήμερα, αλλά και να αναζητήσει ανθρώπους που μπορεί να πάσχουν από την ίδια πάθηση.
“Ήθελα να μοιραστώ την ιστορία μου, ώστε κάποιος που πάσχει από παρόμοια συμπτώματα ή οποιαδήποτε άλλη χρόνια ασθένεια να μην αισθάνεται μόνος του. Ένιωθα μόνη για τόσο καιρό. Δεν μπορούσα να βρω κανέναν στην ίδια θέση με μένα. Τα κοινωνικά μέσα έχουν ένα τόσο μεγάλο δίκτυο υποστήριξης εκεί έξω. Τουλάχιστον μπορώ να μιλάω με κάποιον όταν συμπτώματα ξεσπούν και αυτό είναι κάπως ανακουφιστικό”.
