Τι είναι η εγκεφαλική παράλυση και πόσο συχνά συμβαίνει;
Η εγκεφαλική παράλυση αποτελεί μία πάθηση που εκδηλώνεται συνήθως με διάφορες κινητικές διαταραχές και σε ορισμένες περιπτώσεις συνοδεύεται από διανοητική καθυστέρηση. Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να συνοδεύεται και από άλλες παθήσεις όπως:
- νοητική υστέρηση
- επιληψία ή επιληπτικούς σπασμούς
- διαταραχές της ανάπτυξης, της όρασης ή της ακοής
- ασυνήθιστα επίπεδα κάποιων αισθήσεων ή ερεθισμάτων (π.χ. μεγάλη αντοχή στον πόνο). (1)
Όσον αφορά την Ελλάδα, υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο γεννιούνται περίπου 300 παιδιά με εγκεφαλική παράλυση, ενώ παγκοσμίως, υπολογίζεται ότι πάνω από 17 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με εγκεφαλική παράλυση (3). Η εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης και τεχνολογίας αν και θα μπορούσε να έχει συνδράμει στη μείωση των περιπτώσεων εγκεφαλική παράλυσης, φαίνεται να μην έχει επηρεάσει όσο θα έπρεπε την αποφυγή τέτοιων περιστατικών. Σύμφωνα με Διεθνή Στατιστική Μελέτη του United Cerebral Palsy Research and Education Foundation, αναφέρονται περίπου 2,12 – 2,45 περιστατικά ανά 1000 γεννήσεις παιδιών σε έξι χώρες (4).
Μπορεί να προκληθεί κατά τον τοκετό;
Το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ) μπορεί να υποστεί βλάβη κατά τη διάρκεια του τοκετού, προκαλώντας εγκεφαλική παράλυση στο έμβρυο. Ειδικότερα, η εγκεφαλική παράλυση μπορεί να οφείλεται σε περιγεννητική ασφυξία, ανοξαιμία του εγκεφάλου και άλλες παθήσεις. Ειδικότερα, η ανοξία κατά τον τοκετό, είναι η συχνότερη αιτία Εγκεφαλικής Παράλυσης. Υπολογίζεται ότι τα παιδιά που γεννιούνται πρόωρα έχουν αυξημένες πιθανότητες να πάθουν εγκεφαλική παράλυση, με το 5% των περιστατικών εγκεφαλικής παράλυσης να οφείλεται σε βλάβη του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (2).
H απόφαση για τον τρόπο του τοκετού, δηλαδή εάν θα είναι προγραμματισμένος ή αναπόφευκτος, δεν εξαρτάται από τη διακριτική ευχέρεια του γιατρού ή της μητέρας. Αντίθετα, ένας αναπόφευκτος τοκετός εξαρτάται, κυρίως, από την προβολή του εμβρύου, δηλαδή αν είναι κεφαλική ή ισχιακή. Από την άλλη πλευρά, η καισαρική τομή στον πρόωρο τοκετό, θα πρέπει να διενεργείται σε περιπτώσεις όπως υπάρχει λοίμωξη της μητέρας και του εμβρύου, ιδιαίτερα όταν απειλεί την επιβίωση του εμβρύου και συνυπάρχει ανώριμος τράχηλος (5).
Μπορώ να κινηθώ νομικά για την πρόκληση εγκεφαλικής βλάβης κατά τον τοκετό;
Φυσικά και μπορείτε. Εάν έχετε την υποψία ότι ο μαιευτήρας, το νοσοκομείο ή κάποιος άλλος επαγγελματίας υγείας που ανέλαβε τη φροντίδα σας κατά τον τοκετό, συμπεριφέρθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλέσει εγκεφαλική παράλυση στο παιδί σας, τότε έχετε το δικαίωμα να κινηθείτε νομικά. Ο Συνήγορος του Ασθενή είναι ένα εξειδικευμένο τμήμα, το οποίο είναι σε θέση να σας καθοδηγήσει στα βήματα που απαιτούνται για τη διεκδίκηση σας.
Γιατί να διεκδικήσω αποζημίωση;
Όπως είναι γνωστό, δεν υπάρχει θεραπεία για την εγκεφαλική παράλυση. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι τόσο η κλινική εικόνα, όσο και οι ικανότητες του παιδιού δε μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά. Για να συμβεί αυτό απαιτούνται συνεχείς φυσικοθεραπείες, εργοθεραπείες, φαρμακευτική αγωγή, ιατρικά βοηθήματα, χειρουργικές επεμβάσεις και πολλά ακόμη. Ενδέχεται μάλιστα να απαιτούνται προσαρμογές στο σπίτι ή το αυτοκίνητο, προκειμένου το παιδί να μπορεί να κινηθεί με ασφάλεια.
Η χρηματική αποζημίωση που αποδίδεται μπορεί να χρησιμοποιηθεί, μεταξύ άλλων, προκειμένου να καλύψει τα απαιτούμενα έξοδα για την υποστήριξη του παιδιού από την ανεπανόρθωτη βλάβη που υπέστη. Για να μάθετε περισσότερα επικοινωνήστε μαζί μας στο 211-0121395 ή με email στο support@sta.bcla.gr ή εναλλακτικά, μεταβείτε στον παρακάτω σύνδεσμο και θα επικοινωνήσουμε εμείς μαζί σας.
Πηγές:
(1) Γαροφαλίδης Θ. (1965). Επίτομη Ορθοπεδική. Αθήνα: Παρισιάνος.
(2) Cerebral Palsy (National Center on Birth Defects and Developmental Disabilities, October 3, 2002), www.cdc.gov
(3) Χαρτοφυλακίδη, Γ. (1981). Επίτομη Ορθοπεδική. Αθήνα: Παρισιάνος.
(4) United Cerebral Palsy Research and Education Foundation (U.S.). (2007). Summary of “The Epidemiology of cerebral palsy: incidence, impairments and risk factors”.
(5) Δεκαβάλας Γ, Mαστρογιάννης Δ. (1991). Tρόπος τοκετού στα πρόωρα. Eλληνική Mαιευτική και Γυναικολογία. 4(2):95.