Με πρόσφατες περιπτώσεις το φακελάκι με το… κιλό που ζητούσε μαιευτήρας σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας από τις νέες μητέρες, αλλά και η περίπτωση του γιατρού από τη Θεσσαλονίκη που είχε «ταρίφα» 1.000 ευρώ για κάθε ασθενή που εξυπηρετούσε, φαίνεται ότι η μάστιγα του χρηματισμού των λειτουργών Υγείας στην Ελλάδα είναι ένα φαινόμενο που καλά κρατεί!
Και μπορεί το υπουργείο Υγείας και όλοι οι αρμόδιοι φορείς να συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι η μάχη ενάντια στο φακελάκι έχει επιφέρει τα καλύτερα αποτελέσματα των τελευταίων δεκαετιών, ωστόσο η καθημερινότητα που βιώνουν εκατοντάδες ασθενείς σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία είναι τελείως διαφορετική.
Και αυτό γιατί όσοι περνούν την πύλη κάποιου νοσοκομείου γνωρίζουν ότι πρέπει να έχουν την τσέπη γεμάτη αν θέλουν να τους εξυπηρετήσουν, αφού οι επιτήδειοι που επικαλούνται τον όρκο του Ιπποκράτη συνεχίζουν να ζητούν το «δωράκι» τους για να χειρουργήσουν.
Όσες προσπάθειες και να γίνονται κατά καιρούς για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο, πάντα θα βρίσκονται οι επιτήδειοι που θα ξεπεράσουν τα εμπόδια και θα εξυπηρετήσουν όποιους εκείνοι νομίζουν ή καλύτερα όποιους τους πληρώσουν.
Έτσι όμως με την εφευρετικότητα των “φακελάκηδων” και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν ώστε να μην γίνονται αντιληπτοί, παρασύρονται στον διασυρμό και οι έντιμοι γιατροί, που λαμβάνουν μόνο τον μισθό τους και μάλιστα κουρεμένο κατά 40% και πλέον.
Και βέβαια πρέπει να αναγνωρίσει κανείς ότι το κυνήγι των γιατρών που ζητάνε φακελάκι είναι δύσκολη υπόθεση, πλην όμως ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να καταβάλλει σοβαρές προσπάθειες για να το επιτύχει αυτό.
Και κάπου εκεί έρχεται και το κομμάτι τις καταδίκης τους. Αρκούν λίγοι μήνες εκτός του συστήματος ή μία μικρή καταδίκη (συνήθως 8 μηνών) για να εξαλειφθεί το φαινόμενο με το φακελάκι, που βασανίζει τους ασθενείς;
Και ποια ακριβώς πρέπει να είναι η συμβολή και του ίδιου του ασθενή σε αυτή την προσπάθεια;
Μήπως όσοι έχουν βρεθεί μάρτυρες ή πρωταγωνιστές σε μια τέτοια απόπειρα δωροδοκίας να αποφασίσουν να σπάσουν τη σιωπή τους και να καταγγείλουν όσα γνωρίζουν;
Το να πάρει τα κατάλληλα μέτρα ο κρατικός μηχανισμός είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι η πρωτοβουλία που πρέπει να πάρει ο κάθε ασθενής να μην δέχεται και να καταγγέλλει τέτοιες συμπεριφορές όταν τις αντιμετωπίζει. Γιατί η σιωπή σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι χρυσός!
Αν έχεις και εσύ πέσει θύμα κάποιου που έχει παραβεί τον όρκο που έχει δώσει μπορείς να μιλήσεις με την ομάδα υποστήριξης του Συνηγόρου του Ασθενή και μαζί να βρείτε τη δικαίωση που σου οφείλουν!
Και μπορεί το υπουργείο Υγείας και όλοι οι αρμόδιοι φορείς να συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι η μάχη ενάντια στο φακελάκι έχει επιφέρει τα καλύτερα αποτελέσματα των τελευταίων δεκαετιών, ωστόσο η καθημερινότητα που βιώνουν εκατοντάδες ασθενείς σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία είναι τελείως διαφορετική.
Και αυτό γιατί όσοι περνούν την πύλη κάποιου νοσοκομείου γνωρίζουν ότι πρέπει να έχουν την τσέπη γεμάτη αν θέλουν να τους εξυπηρετήσουν, αφού οι επιτήδειοι που επικαλούνται τον όρκο του Ιπποκράτη συνεχίζουν να ζητούν το «δωράκι» τους για να χειρουργήσουν.
Όσες προσπάθειες και να γίνονται κατά καιρούς για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο, πάντα θα βρίσκονται οι επιτήδειοι που θα ξεπεράσουν τα εμπόδια και θα εξυπηρετήσουν όποιους εκείνοι νομίζουν ή καλύτερα όποιους τους πληρώσουν.
Έτσι όμως με την εφευρετικότητα των “φακελάκηδων” και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν ώστε να μην γίνονται αντιληπτοί, παρασύρονται στον διασυρμό και οι έντιμοι γιατροί, που λαμβάνουν μόνο τον μισθό τους και μάλιστα κουρεμένο κατά 40% και πλέον.
Και βέβαια πρέπει να αναγνωρίσει κανείς ότι το κυνήγι των γιατρών που ζητάνε φακελάκι είναι δύσκολη υπόθεση, πλην όμως ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να καταβάλλει σοβαρές προσπάθειες για να το επιτύχει αυτό.
Και κάπου εκεί έρχεται και το κομμάτι τις καταδίκης τους. Αρκούν λίγοι μήνες εκτός του συστήματος ή μία μικρή καταδίκη (συνήθως 8 μηνών) για να εξαλειφθεί το φαινόμενο με το φακελάκι, που βασανίζει τους ασθενείς;
Και ποια ακριβώς πρέπει να είναι η συμβολή και του ίδιου του ασθενή σε αυτή την προσπάθεια;
Μήπως όσοι έχουν βρεθεί μάρτυρες ή πρωταγωνιστές σε μια τέτοια απόπειρα δωροδοκίας να αποφασίσουν να σπάσουν τη σιωπή τους και να καταγγείλουν όσα γνωρίζουν;
Το να πάρει τα κατάλληλα μέτρα ο κρατικός μηχανισμός είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι η πρωτοβουλία που πρέπει να πάρει ο κάθε ασθενής να μην δέχεται και να καταγγέλλει τέτοιες συμπεριφορές όταν τις αντιμετωπίζει. Γιατί η σιωπή σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι χρυσός!
Αν έχεις και εσύ πέσει θύμα κάποιου που έχει παραβεί τον όρκο που έχει δώσει μπορείς να μιλήσεις με την ομάδα υποστήριξης του Συνηγόρου του Ασθενή και μαζί να βρείτε τη δικαίωση που σου οφείλουν!
[siteorigin_widget class=”SiteOrigin_Widget_Button_Widget”][/siteorigin_widget]