Ο χρηματισμός του ιατρικού προσωπικού στον δημόσιο τομέα είναι παράνομος και διώκεται νομικά. Οι γιατροί και νοσηλευτές των δημοσίων νοσοκομείων μισθώνονται από το ελληνικό Κράτος με σκοπό να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στους πολίτες.
Οι Έλληνες φορολογούμενοι είναι το βασικό “γρανάζι” του κρατικού μηχανισμού. Μέσα από τις εισφορές τους και την εργασία τους αποπληρώνουν το χρέος τους ως προς το Δημόσιο με σκοπό να τους παρέχονται όλες οι βασικές υπηρεσίες (προστασία, περίθαλψη, ασφάλεια, εκπαίδευση).
Ποιοι όμως είναι οι κύριοι λόγοι που οδηγούν τους ίδιους τους ασθενείς πολλές φορές να χρηματίζουν τους γιατρούς τους;
Οι Έλληνες φορολογούμενοι είναι το βασικό “γρανάζι” του κρατικού μηχανισμού. Μέσα από τις εισφορές τους και την εργασία τους αποπληρώνουν το χρέος τους ως προς το Δημόσιο με σκοπό να τους παρέχονται όλες οι βασικές υπηρεσίες (προστασία, περίθαλψη, ασφάλεια, εκπαίδευση).
Ποιοι όμως είναι οι κύριοι λόγοι που οδηγούν τους ίδιους τους ασθενείς πολλές φορές να χρηματίζουν τους γιατρούς τους;
- Φοβούνται πως ο γιατρός δεν θα τους προσέξει ή δεν θα δώσει τη δέουσα σημασία στην περίπτωση τους;
- Τους το ζητά άμεσα ή έμμεσα ο γιατρός απειλώντας ότι δεν θα προχωρήσει σε συνεργασία.
- Επειδή ήταν τακτική της προηγούμενης γενιάς και συνεχίζεται και ως σήμερα. Επηρεαζόμενοι δηλαδή από τη συνήθεια.
- Θέλουν να φροντίσουν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο και θεωρούν πως έτσι θα λάβει περισσότερη προσοχή από το ιατρικό προσωπικό.
- Λυπούνται τους γιατρούς που εργάζονται ατελείωτες ώρες χωρίς να αμείβονται αντιστοίχως.
- Θεωρούν ότι θα είναι πιο οικονομικά για εκείνους να πληρώσουν στον δημόσιο απ’ οτι στον ιδιωτικό τομέα.
- Τους πιέζει ο χρόνος και η ασθένεια.
- Νιώθουν ευγνωμοσύνη για τις υπηρεσίες και τη βοήθεια του γιατρού σε εκείνους ή την οικογένειά τους.
Είτε στην περίπτωση όπου ο γιατρός αποζητά ή απαιτεί “φακελάκι”, είτε ακόμα και στην περίπτωση όπου επιχειρεί αυτοβούλως ο ασθενής να χρηματίσει τον γιατρό, ο χρηματισμός είναι παράνομη ενέργεια.
Γνωρίζουμε πως το σύστημα δεν βοηθά στην εύρυθμη λειτουργία του τομέα της δημόσιας υγείας. Οι τακτικές αυτές όμως πρέπει και οφείλουν να σταματήσουν στη νέα εποχή που ζούμε, καθώς αποτελεί κακή συνήθεια και “παράδοση” από τις παλαιότερες γενιές.
Το ιατρικό προσωπικό αμείβεται για τις υπηρεσίες του και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιβαρύνει αυθαιρέτως τους ασθενείς ανεξάρτητα από την οικονομική τους ευχέρεια ή θέση.