Νεαρή 26 ετών από την Ρόδο, διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και τον νίκησε!

Η Μ.Χ. σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε, μίλησε για την υγεία της, προσπαθώντας να παροτρύνει νέα κορίτσια να εξετάζονται συχνά.

Λένε ότι αυτά τα τόσο δυνατά χαστούκια σε κάνουν ή καλύτερο άνθρωπο ή χειρότερο! Ίδιο δεν σ’ αφήνουν. «Η Μ. ίδια είναι…», μου λένε. Το ίδιο ακομπλεξάριστη, δοτική, μόνο που σαν να ενηλικιώθηκε απότομα!

Η ιστορία ξεκινά το 2015 όπου για πρώτη φορά εντοπίστηκε ινοαδένωμα. Ο πυκνός μαστός δημιούργησε κάτι που ποτέ δεν πήγαινε το μυαλό της, καθώς δεν υπάρχει κληρονομικότητα. Είναι από αυτές τις περιπτώσεις που συνήθως λένε “‘ετυχε”.
Αυτό την ώθησε στο να αναζητήσει τι είναι αυτό αλλά και να εξετάζετε όσο πιο συχνά γίνεται. Γιατί ακόμα και μετά το πέρας των θεραπειών, ο ασθενής δεν πρέπει να επαναπαύεται.

Μπορεί να έχασε μαλλιά, φρύδια,βλεφαρίδες , να υπάρχουν φορές που θα την πάρει από κάτω, αλλά όπως λέει και η ίδια,
“δεν πρέπει να αφήσουμε την ψυχολογία μας να πέσει”. Χρειάζεται να τονώνουμε την διάθεση μας, γιατί αυτό που μένει, είναι η δύναμη μας και η νίκη από κάτι που έχουμε ξεπεράσει.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο μαστολόγος / γυναικολόγος της Μ., στάθηκε δίπλα της και ήταν εκείνος που την παρακίνησε να κάνει την αφαίρεση, όσο πιο νωρίς γινόταν.

«Το 2015 είχα γενικά πολύ πυκνό μαστό και εντόπισα ένα μικρό ινοαδένωμα. Ο γυναικολόγος μου στην Αθήνα, ο οποίος είναι και μαστολόγος, μου είπε: «είναι δύο εκατοστά, το αφαιρούμε…».

«Να εξετάζεσαι κάθε έξι μήνες, να κάνεις μία ελαστογραφία, δεν έχεις κανέναν κίνδυνο».

Το Νοέμβριο του 2020 εμφανίστηκε ακόμα ένα ινοαδένωμα. Το ένα τότε ήταν ένα εκατοστό, αλλά ήταν πολύ σκληρό, όπου και παρέμεινε έτσι..
Τον Ιούλιο, που χρειάστηκε να κάνει και πάλι την εξέταση και το ινοαδένωμα, μέσα σε 6 μήνες είχε φτάσει τα 5εκ! Η επικοινωνία με τον μαστολόγο ήταν άμεση και χρειάστηκε να ολοκληρώσουν τη διαδικασία αφαίρεσης.
Τότε ανακάλυψαν πως πρόκειται για καρκίνο. Καρκίνος, σε στάδιο μηδέν, δηλαδή προκαρκινικό στάδιο.
Όπως φάνηκε και από την βιοψία.

Ακολούθησε μαστεκτομή αλλά και χημειοθεραπείες.

“Ήταν ένα μήνα πριν κλείσω τα 26 μου. Φοβήθηκα μήπως πεθάνω. Πάντα το φοβάμαι. Αυτό που είναι το πιο άσχημο είναι ότι δεν το περίμενα από πουθενά. Δεν είχα καμία κληρονομικότητα, δεν είχα κανένα σύμπτωμα που να μου δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Κι έκανα πάντα κάθε χρόνο τσεκ απ, τόσο που μεγαλύτεροι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζομαι με πείραζαν γι’ αυτό. Αν δεν ήταν ψηλαφητό δεν θα το εντόπιζα ποτέ.”
Σύμφωνα με τη συνέντευξη που έδωσε, ομολόγησε πως η πιο δύσκολη φάση ήταν πριν ακόμα ξεκινήσουν οι χημειοθεραπείες. Είναι εκείνο το στάδιο που πρέπει να ολοκληρωθούν εξετάσεις για κάθε ζωτικό όργανο έτσι ώστε να γίνει έλεγχος για πιθανή μετάσταση.
Ήμουν τυχερή γιατί είχε κάνει διήθηση μόνο σε δύο λεμφαδένες, οι οποίοι αφαιρούνται και γενικά ήταν θετικές οι προβλέψεις των γιατρών. Δεν μπορεί κανείς να σου εγγυηθεί πριν ξεκινήσεις χημειοθεραπείες και πριν τις τελειώσεις ότι θα πας καλά. Δεν μπορεί να σου το εγγυηθεί κανείς. Αυτό που με φόβιζε ήταν η αρρώστια. Είχα μία πολύ καλή ογκολόγο στην Αθήνα, η οποία με παρότρυνε να κάνω και κατάψυξη ωαρίων, κάτι πολύ σημαντικό για μια κοπέλα στην ηλικία μου, η οποία δεν έχει ακόμη παιδιά”.

Χημειοθεραπείες ή ανοσοθεραπείες;

Οι χημειοθεραπείες σταμάτησαν και το επόμενο στάδιο είναι οι ανοσοθεραπείες. Όπως αναφέρει η νεαρή ηρωίδα της ζωής της, “είναι σωτήριες, οι οποίες ανιχνεύουν μέσα στον οργανισμό μήπως υπάρχει κάποιο κύτταρο που πρέπει να αντιμετωπίσουν. Οι ανοσοθεραπείες δεν δημιουργούν προβλήματα και τις κάνω στη Ρόδο’.

Ηρωίδα θα ήμουν αν μπορούσα να βοηθήσω κάποιον άλλον. Αυτό που κάνω είναι ότι επιβιώνω. Το άλλο που θα μπορούσα να κάνω είναι να πεθάνω. Ήταν πάρα πολύ γερό χαστούκι, αλλά αυτό που ελπίζω είναι να είναι περαστικό. Φοβόμουν τη μαστεκτομή. Έκανα και στα δύο στήθη και ήμουν τυχερή ότι διατήρησα τις θηλές και αφαίρεσα το εσωτερικό. Είναι όπως μια κοπέλα που έχει βάλει ψεύτικο στήθος. Έχω αφαιρέσει γύρω από τους δύο λεμφαδένες που είχαν πρόβλημα συνολικά 14 λεμφαδένες. Δόξα τω Θεώ φάνηκαν όλα καθαρά στη βιοψία. Η αγωνία μου, αυτό που φοβάμαι είναι το αποτέλεσμα των εξετάσεων που κάνω κάθε φορά, ανά τρίμηνο. Να μην έχει πάει ο καρκίνος κάπου αλλού. Αυτό που ελπίζω είναι να ζήσω γιατί πραγματικά είναι πάρα πολύ άδικο να πεθαίνει ένας νέος άνθρωπος.

Το αισιόδοξο μήνυμα της ημέρας πάντα θα υπάρχει, όσο υπάρχουν άνθρωποι να προσπαθούν και να μένουν δυνατοί.