Καρδιολόγος: «Είναι πολύ αργά…».
Μητέρα: «Τι εννοείτε, γιατρέ;».
Καρδιολόγος: «Το παιδί, μου ήρθε πολύ αργά».
Μητέρα: «Δηλαδή, τι σημαίνει αυτό;».
Καρδιολόγος: «Τα πάντα, τα χειρότερα και τα καλύτερα»
Ο παραπάνω διάλογος, ξετυλίχτηκε στην Ελλάδα του 2019.
Μέσα σε λίγες λέξεις, μια μάνα μαθαίνει ότι χάνει το παιδί της από μια λάθος διάγνωση.
΄΄Απλή ίωση΄΄, είπαν οι γιατροί, υγρό στην καρδιά θα ήταν η σωστή γνωμάτευση, η οποία θα έσωζε και τη ζωή της 16χρονης μαθήτριας λυκείου.
Η οικογένεια ζητάει μέσω του δικηγόρου της, 800.000€. Πολλοί θα είναι εκείνοι που θα σκεφτούν ‘’μα καλά, πέθανε το παιδί τους και εκείνοι έχουν όρεξη να τρέχουν στα δικαστήρια;΄΄.
Ναι! Και επιβάλλεται να μαζέψει κανείς τα κομμάτια του και να σταθεί μέσα στη δικαστική αίθουσα. Το χρωστάει στον εαυτό του και σε εκείνον που έφυγε εξαιτίας μιας ΄΄ πρόχειρης΄΄ διάγνωσης.
Η διαδικασία της αποζημίωσης, δεν γίνεται να να ΄΄βγάλει΄΄ το θύμα (ή ο συγγενείς του θύματος) χρήματα. Είναι – θα μπορούσαμε να πούμε- το φινάλε μιας τιμωρίας.
Ο Συνήγορος του Ασθενή, έχει να εξιστορήσει πολλές υποθέσεις οι οποίες όχι μόνο αποζημιώθηκαν, αλλά και βοήθησαν και άλλους να βρουν το θάρρος να μιλήσουν και να καταγγείλουν. Όταν μια σοβαρή υπόθεση, δεν οδηγηθεί μπροστά στο νόμο, τότε κατά 99% θα επαναληφθεί… και ίσως το αποτέλεσμα να είναι εξίσου τραγικό όπως και στην παραπάνω περίπτωση.
Ο Συνήγορος του Ασθενή είναι δίπλα σε εκείνους που θέλουν να μιλήσουν… που θέλουν να ελαφρύνουν τη ψυχή τους από το ψυχολογικό τραύμα που άφησε η νοσοκομειακή περιπέτειά τους, να αποζημιωθούν που λόγω ιατρικού λάθους δεν μπορούν να εργαστούν, να μιλήσουν με τη φωνή ενός δικού τους ανθρώπου, ο οποίος δεν είναι πια κοντά τους.
Είμαστε εδώ για όλους…μιλήστε μας.