Κατά την παραμονή του στο νοσοκομείο θα πρέπει κάποιο μέλος της οικογένειας να παραμείνει μαζί του όλη τη διάρκεια της νύχτας. Στις περιπτώσεις που αυτό δεν είναι εφικτό, θα πρέπει να μισθωθεί αποκλειστική νοσηλεύτρια για να φροντίζει τον ηλικιωμένο.
Οι εξετάσεις δείχνουν ότι δεν υπάρχει άμεσα κίνδυνος για την υγεία του ασθενή, αλλά παρ’όλα αυτά χρειάζεται τη βοήθεια ειδικού νοσηλευτή κατ’ οίκον.
Ο ασθενής παίρνει εξιτήριο μετά από μερικές ημέρες καθώς η νοσηλεία του δεν κρίνεται απαραίτητη παρ’ όλο που εξακολουθεί να χρειάζεται ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα, καθώς ανά πάσα στιγμή μπορεί να εμφανίσει επιπλοκές.
Η μεταφορά του ασθενή στο σπίτι θα πρέπει να γίνει με μίσθωση ασθενοφόρου, με σκοπό να διασφαλιστεί η απαραίτητη προσοχή και ασφάλεια κατά την μεταφορά του.
Η παραπάνω περίπτωση αποτελεί καθημερινό φαινόμενο στα ελληνικά νοσοκομεία και τις ελληνικές οικογένειες.
Οι οικονομικές/εισοδηματικές ανισότητες έχουν επηρεάσει βαθιά το τρόπο που λειτουργεί το σύστημα Υγείας στις Ευρωπαϊκές χώρες. Οι καλύψεις ιατρικής ασφάλισης μειώνονται και τα ιατρικά/νοσηλευτικά έξοδα αυξάνονται, καθιστώντας αδύνατο για ασθενείς με χαμηλό εισόδημα να έχουν πρόσβαση στην περίθαλψη.
Η οικογένεια του ασθενή αποφασίζει ότι πρέπει να μισθώσει αποκλειστική για να φροντίζει τον ηλικιωμένο κατ’ οίκον, καθώς:
- Δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να τον μεταφέρει σε κλινική / οίκο ευγηρίας.
- Δεν εμπιστεύεται τα “σπίτια” για ηλικιωμένους, λόγω των αυξημένων περιστατικών κακομεταχείρισης και σημαντικών ελλείψεων.
- Δεν νιώθει άνετα με την απομάκρυνση του συγγενή τους από την οικογενειακή εστία για συναισθηματικούς λόγους.
Το οικονομικό ζήτημα παραμένει με τους συγγενείς να καταφεύγουν στη λύση μίσθωσης ανειδίκευτου προσωπικού για την περίθαλψη του ηλικιωμένου.
Αποτελέσματα αυτής της απόφασης:
- Οι συγγενείς μπορούν να να ανταπεξέλθουν οικονομικά.
- Ο ηλικιωμένος λαμβάνει τη βασική φροντίδα, αλλά όχι την περίθαλψη και παρακολούθηση που οφείλει να έχει από ειδικό.
- Ανά πάσα στιγμή μπορεί να εμφανίσει επιπλοκές, στις οποίες το άτομο που έχει αναλάβει την φροντίδα του δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει.
- Οι ιατρικές επισκέψεις κατ’ οίκον αυξάνονται, άρα και οι οικονομικές απαιτήσεις.
- Διακινδύνευση της κατάστασης υγείας του ασθενή.
Οι ελλείψεις στις υποδομές και το προσωπικό των νοσοκομείων “στέλνουν” τους ασθενείς στο σπίτι…
Οι γιατροί πιέζονται να “διώχνουν” τους ασθενείς που δεν χρήζουν άμεσης ιατρικής και νοσηλευτικής φροντίδας, ακόμα κι αν τη χρειάζονται. Τα ιατρικά λάθη και οι λανθασμένες εκτιμήσεις αυξάνονται. Οι ασθενείς δεν λαμβάνουν τη νοσηλευτική / ιατρική φροντίδα και περίθαλψη που χρειάζονται, καθώς το σύστημα ευνοεί τους “έχοντες” .
Σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στην ετήσια συνάντηση του Ιταλικού Συνδέσμου Οικονομικών Υγείας (Βενετία), σε Workshop της Rand Corporation για τη Γήρανση (Σάντα Μόνικα) και στο Workshop για τη Δημόσια Χρηματοδότηση της Μακροχρόνιας Φροντίδας στο London School of Economics, αναφέρεται αναλυτικά ότι:
Σε όλες τις γεωγραφικές περιοχές της Ευρώπης, η άτυπη ανειδίκευτη φροντίδα αποτελεί υποκατάστατο της περίθαλψης που θα έπρεπε να λαμβάνουν οι ασθενείς ανεξάρτητα από την οικονομική τους θέση. Το γεγονός αυτό συμβάλλει στην περαιτέρω εξάπλωση της διανομής ιατρικών/νοσηλευτικών υπηρεσιών στους οικονομικά ευκατάστατους και την μειωμένη πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας για τους οικονομικά ασθενέστερους.