Οι ώρες περνούν δύσκολα για ένα ζευγάρι από τον Βόλο, που πρόσφατα έχασαν το λίγων ημερών μωράκι τους. Η κακή απόφαση αλλά και η αμέλεια γιατρού και νοσηλευτικού προσωπικού, έφερε ως αποτέλεσμα τον πρόωρο θάνατο ενός μωρού.
Ήταν μέσα Νοέμβρη όταν οι γονείς του μωρού επισκέφτηκαν την ιδιωτική γυναικολογική κλινική της Λάρισας, για το προγραμματισμένο τους ραντεβού. Αν και ρυθμισμένη ημερομηνία, ο γιατρός καθυστέρησε την επέμβαση της μητέρας για 2 ημέρες καθώς δεν είχε λάβει το ανάλογο φακελάκι… Θα μπορούσε να φανεί αμέλεια ή και ένας λόγο για την τραγική κατάσταση που θα οδηγήσει ένα βρέφος, να χάσει τη ζωή του…
Η κύηση καθώς και ο τοκετός, ενώ είχαν θετικό αντίκρισμα, δεν κατάφεραν να παραδώσουν στα χέρια των γονιών, το βρέφος. Το ίδιο βράδυ της γέννησης ενημερώθηκαν ότι το βρέφος έπρεπε να μεταφερθεί εσπευσμένα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας λόγω «ελαφριάς δύσπνοιας».
Η μεταφορά έγινε και οι γιατροί εκεί διαπίστωσαν την ύπαρξη ενός σπάνιου συνδρόμου που αφορά 1 στα 40.000 παιδιά με αποτέλεσμα να μεταφερθεί τώρα στο «Ιπποκράτειο» Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Η ταλαιπωρία του μωρού κράτησε 30 ημέρες, με τραγικό αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του τα ξημερώματα της 13ης Δεκεμβρίου.
Σύμφωνα με μαρτυρία του πατέρα, οι γιατροί καθυστέρησαν να ενημερώσουν αλλά και να αναλάβουν το παιδί, διότι δεν είχαν λάβει το αντίστοιχο οικονομικό ποσό!
Διαβάστε το απόσπασμα της συνέντευξης που έδωσε:
«Φτάνουμε στο “Ιπποκράτειο” για να υποβληθεί σε χειρουργείο και ακολουθεί ειδική διατροφή. Βλέπουμε όμως ότι η επέμβαση καθυστερεί δύο ημέρες. Η γυναίκα μου, μού είπε ότι μάλλον ο γιατρός θα θέλει χρήματα. Αποφασίζω και δίνω φακελάκι με 200 ευρώ στον γιατρό και το έβαλε στο χειρουργείο μέσα σε μία ώρα. Έκανε ένα σωστό χειρουργείο. Θέλω να είμαι δίκαιος. Το παιδί βγαίνει και ξεκινά να αναρρώνει στη ΜΕΘ και σιγά σιγά το αποσωληνώνουν. Του δίνουν γάλα σιγά σιγά με μικρές ποσότητες και μέσα σε μία εβδομάδα έπινε 65 γραμμάρια γάλακτος.».
«Στη διάρκεια της ανάρρωσης, ο γιατρός που χρηματίστηκε με κάλεσε στο τηλέφωνο για να πάω από εκεί. Η συμπεριφορά του ήταν αλήτικη. Μπορώ να καταλάβω από τα μάτια τι θέλει ο άλλος. Πήγα στο γραφείο του. Του δίνω άλλα 150 ευρώ. Δεύτερο φακελάκι. Έγινε η γλώσσα του ροδάνι. Μου είπε ότι το παιδί δεν κινδυνεύει και είναι μία χαρά. Εγώ ήξερα ότι το παιδί δε θα είχε πρόβλημα στη ζωή του. Ίσως να χρειαζόταν να βάλει ένα σαμαράκι για να μην αποκτήσει σκωλίωση μεγαλώνοντας. Όταν ήρθε η ώρα της εξέτασης των νεφρών, άρχισαν πάλι να καθυστερούν την εξέταση. Εμείς είχαμε αφήσει τις δουλειές μας, τα παιδιά μας μόνα στο σπίτι, και πληρώναμε ξενοδοχεία να μείνουμε στη Θεσσαλονίκη. Θέλαμε να κάνουμε την εξέταση για να φύγουμε. Όμως καθυστερούσε επίτηδες την εξέταση. Ξαφνικά, μας παίρνουν τηλέφωνο και μας είπαν ότι θα μεταφέρουν το παιδί στην Παιδοχειρουργική. Του σταματάνε το γάλα χωρίς λόγο. Και ξεκινάει ο γιατρός να μας λέει το παραμύθι του. Ότι ήθελε να το παρακολουθεί. Το παιδί κόλλησε ένα μήκυτα, που δεν είχε καταλάβει κανείς και αυτός άρχισε να πολλαπλασιάζεται. Το παιδί άρχισε να βογγάει από τους πόνους. Δε μπορούσε να κοιμηθεί. Κόλλησε και έναν σταφυλόκοκκο.»
«Η κλινική έμοιαζε για ψυχιατρική. Όχι για παιδιατρική»
Είναι τραγικό πως επέτρεπαν σε έναν πατέρα να βλέπει τον αργό θάνατο του μωρού του. Δεν μπορούσε να πιστέψει το πόσο γρήγορα κατέρρεε όλο και περισσότερο και τους γιατρούς να αδιαφορούν εάν δεν «λαδώνονταν».
Ζητούσαμε βοήθεια και δεν τη βρίσκαμε πουθενά. Ζήσαμε ένα θρίλερ. Μας φέρθηκαν λες και ήμασταν σκουπίδια. Λες και ήμασταν βάρος. Η γυναίκα μου κοίμιζε το παιδί στα χέρια της, δεν ήξερε τι να κάνει. Χάναμε το παιδί μας και το βλέπαμε να λιώνει μπροστά μας.Οι γιατροί μας έλεγαν ότι οι εξετάσεις του ήταν καλές, παρότι τα λευκά αιμοσφαίρια είχαν πάρει την κατηφόρα λόγω του μύκητα.».
Σοκαριστικό είναι το γεγονός πως ο μόνος που έδειξε ενδιαφέρον και τη μέγιστη προσοχή, ήταν ο διευθυντής της κλινικής όταν επισκέφθηκε το παιδί την επομένη και ούρλιαζε καταλαβαίνοντας πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση.
«Την επόμενη μέρα πέρασε από τον θάλαμο ο διευθυντής της κλινικής με το ιατρικό του επιτελείο. Βλέπει το παιδί και έπαθε σοκ. Αρχίζει να ουρλιάζει “ποιος είναι αυτός που ανέλαβε αυτό το νεογνό”. Δίνει εντολές να βγάλουν ακτινογραφίες για να καταλάβει το έγινε. Είδε ο άνθρωπος ότι τα πράγματα είναι σοβαρά. Μας στέλνουν μία παιδίατρο που το εξέτασε με τα μάτια. Δεν έβγαλε άκρη. Ήρθε και ένας νευρολόγος, έντιμος, σωστός. Με το που το είδε ο γιατρός, κατάλαβε τι είχε και ειδοποιεί να το πάνε αμέσως στην εντατική. H Διευθύντρια έπεσε από τα σύννεφα. Μας είπε ότι μας παρέδωσε ένα υγιές παιδί που ανάρρωνε κανονικά και έτοιμο να πάει σπίτι του. Τα έλεγε και δάκρυζε η γυναίκα.
“Είναι έτοιμο να πεθάνει το παιδί”
Του κάνουν μεταγγίσει αίματος, πλάσματος με αποτέλεσμα να μην αντέξει. Οι γιατροί στη ΜΕΘ ήταν άψογοι. Έδωσαν μεγάλο αγώνα. Πάλευαν συνεχώς να σώσουν το παιδί. Στις 04.00 τα ξημερώματα της 13ης Δεκεμβρίου το παιδί έσβησε»…
Πόσοι γιατροί δεν έδωσαν τη μέγιστη προσοχή όταν χρειάστηκε και πόσοι κατάφεραν να αναλάβουν την ευθύνη;
Τα ιατρικά λάθη και η αμέλεια που έρχονται ολοένα στην επιφάνεια, καταφέρνουν δυστυχώς να ανεβάζουν το ποσοστό θνησιμότητας αλλά και ιατρικών βλαβών, όπως και να είναι πλέον η μεγαλύτερη αιτία θνησιμότητας.
Στο χέρι σας είναι να σταματήσει!