Ένα τηλεφώνημα ήταν αρκετό, για να μετατρέψει τη χαρά μιας μητέρας, σε εφιάλτη! 

Μία μέρα μετά την αποχώρησή των νέων γονιών από ιδιωτικό μαιευτήριο της Λάρισας, οι υπεύθυνοι τους ενημέρωσαν ότι… είχαν φύγει με λάθος μωρό!

Tο ζευγάρι κυριεύτηκε από συναισθήματα άγχους και ταραχής. Οι μοναδικές πρώτες ώρες με το μωρό τους, αυτομάτως αντικαταστάθηκαν με στιγμές πανικού και οργής. 

Όπως δήλωσε ο δικηγόρος του ζευγαριού, το λάθος ήταν 100% του μαιευτηρίου, καθώς η νοσηλεύτρια δεν έλεγξε ποιο μωρό παρέδωσε. 

Και αυτό το λάθος δεν είχε μόνο ψυχολογική επίπτωση. 

Οι άτυχες λεχώνες, τάισαν με πρωτόγαλα διαφορετικά μωρά και χωρίς να το θέλουν, ίσως μετέδωσαν πχ κάποια μεταδοτική νόσο. Αυτό σήμαινε ότι τα βρέφη, θα έπρεπε να υποβληθούν σε εξετάσεις, ακόμα και αν ιατρικό ιστορικό της κάθε μητέρας, ήταν καθαρό.

Το θέμα έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης… εκεί που πρέπει να πηγαίνει κάθε περιστατικό ιατρικού λάθους ή ιατρικής αμέλειας. 

Αυτή η περίπτωση – ευτυχώς -δεν είχε τραγική κατάληξη.

Ποιος όμως μπορεί να εγγυηθεί ότι οι δύο αυτές γυναίκες δεν θα έχουν μετατραυματικό στρες; Γιατί μιλάμε για ισχυρή, τραυματική εμπειρία. 

Ποιός «υπογράφει», ότι δεν θα κυριεύονται από άγχος κάθε φορά που θα αγκαλιάζουν τα μωρά τους ; 

Πόσες ώρες ψυχοθεραπείας μπορεί να χρειαστούν, για να μην σκέφτονται ότι μπορεί ακόμα και σήμερα να μην κρατάνε τα σωστά παιδιά; 

Εξετάσεις, εξετάσεις DNA, ψυχολόγοι… πόσο «κοστίζουν» οι αναμνήσεις από τις πρώτες ώρες που έγιναν μάνες; 

Εδώ δεν μιλάμε για ένα απλό λάθος, που καλύπτεται με μια συγγνώμη…

Έχουμε μια μεγάλη «παύση» στην – μετά από χρόνια- ερώτηση: Μαμά, πες μου τι έγινε όταν με φέρατε σπίτι για πρώτη φορά.